Gün Akşamda…
Üç öğün biftek tüttü burnumda,
Açlık; kurşun gibi omuzuma girdi.
Şiir; ekmek oldu yedim, su oldu içtim,
Sesimi Beyoğlu’nda duyurdum…
Açlık diye bir şey olmasaydı;
Kimbilir ne kadar rahat uyurdum.
Ben bu şehirde doğacak,
Ben bu şehirde yaşayacak,
Ben bu şehirde sürünecek adam değildim.
Biliyordum bu şehir bana dardı,
Biliyordum bu şehirde bir yığın,
İnsan şeklinde hayvan vardı…
İşte bu yüzden şair olmuştum ben
Bir yıldız gibiydi ellerimde mutluluk,
Bir yıldız gibi ellerimden kayan.
Arabalar daha önce vardı beyoğluna
Ben daha sonra yayan…
Üç öğün biftek tüttü burnumda,
Açlık kurşun gibi omuzuma girdi.
Yediğim bir parça ekmek,
İçtiğim bir bardak suydu.
İnsanlar; yalnızlığımın düşmanı,
Çaresizliğimin en büyük korkusuydu.
Hüseyin Avni DEDE (Münzevi Şair)
Bir cevap yazın