İki yıldır at gözlüğü takıyorum
Şair olma ihtimalim sıfır
Yorgunum ve derisine şiir süren
bir yarayı
kendi kabuğuna
bağışlıyorum
Bundan sonra
Gençliğime dikiş atıp son cümle olarak
sıkışıp kalabilirim
buralarda
Maviyi de yüzüme sürüp
boy abdesti alacağım
görürsünüz
Ödünç bir çift ayak buldum
Şarkı söylemeyi öğreteceğim
onlara birazdan
Düz yazıya cıla sürdüm
Şiir getirin
kötü şairlerden
konuşalım biraz da
Yaşlılığın madalyası var bende bak
Üstüme rozetli
bir yer elması
Yüzüme tüküren bin yaşasın
hesabına içiyorum
bu şiiri
Kötü şairler içinse
Bir mucize bekliyorum hala
Ve, o inancın içindeyken
Eriyor içimde
demir lekeleri
Öyleyse şerefe!
Yer cüceleri
Ben, o lanet kabuğu koynuma
soktuğumda
Bütün gökyüzündeki kuşlar
Geriye dönsün diye
beklemiştim
Ellerimdeki bu pişmanlık hissinden
beni kucaklayıp
Ayağa kaldıran şeyin
Ellerim olduğunu nerden bileyim
Kalbimin üflediği yağmurlarla beraber buharlaşıp
Kaçtığım bu derinlik
İki köşeli bu devri alemde,
kendimi kendimden bile gizledim
Kavramlar değişince genişleyen yüzleri ezberledim di
Boşluğa gel
Hadi ardından ıslık çalıp
Göğsüme de nar suyu falan dökün
Yorgunluğumu alsın
Kırkımdan sonra zil takıp
körebe oynayacağım
Zürafalarla
Karıncalarsa o filmi çoktan izledi…
Bir cevap yazın