Bir anlık ben olmak ister misin? Benim yerime geçmek , gördüklerimi görmek, duyduklarımı duymak , hayatımı iliklerin de hissetmek ister misin? Eğer cevabın evetse güzel bir hikayeye başlayamayız haberin olsun ,zaten doğrudürüst okuma da bilmem ben . Bizim köydeki mektebin sınıfları küçüktü o yüzden bütün köyün çocukları olarak sıkış tepiş otururduk sıralarda. Tahtayı görmek zaten en büyük hayalim olurdu kısaca. Yaşım ilerledikçe de babam ‘Kızlarla erkekler aynı sınıfta olmaz mahrem denen bir şey var!’ dedi ve beni okuldan aldı . Okumanın , kelimelerle hayaller kurmanın ,farklı diyarlara yolculuklar yapmanın ne demek olduğunu öğrenmişken hayallerinin baloncuk gibi teker teker patlatıldığını bir düşün. Nice insanın evinin yanında kütüphanesi var . Kocaman sınıfları , yakın arkadaşları,beslenme çantaları var. Benim doksan kişilik sınıfta bir minderim olmasına izin vermedi babam ,hala ben olmak ister misin? Daha sonra günler birbirini kovaladı, annem evden bir çarşıya bir dereye çamaşır yıkamaya salardı beni o yüzden ne ayları ne haftaları hesap edebildim ama okulu bırakalı çok olmadan 12 yaşlarımda evlenmem gerektiği söylendi. Büyük amcamın karısı vefat etmiş. Annem başta çok itiraz etti ama sonra babamın isteği üzerine razı geldi , bense gözyaşlarımla ilk gelinliğimi küçük ıslak damlacıklarla kapladım. Hala ben olmak ister misin?
Sonrası hepimizi yasa boğar anlatamam, nutkum tutulur, boğazım düğümlenir bir daha anlatırsam. Ama erkek kuzenimin eve getirdiği kitapları okumaya çalıştığım geceleri bilirim, kayınvalidem tarafından ahırda yediğim dayakları sineye çektiğim küfürleri bilirim, 12 yaşında olmama rağmen yara bere içindeki kollarımı bacaklarımı bilirim. Sesim çıkmadı ,çıkaramadım. Ama kaçtım çok geçmeden ordan ve şehirin yolunu tuttum. Kaç gece aç uyudum yollarda , açlıktan ağladığım geceleri hiç unutmam, hala ben olmak ister misin? Merak etme şimdi iyiyim , iki tane hayatta asla ezilmelerine izin vermiyeceğim kızım var. Gözleri aynı eşime benzeyen. Bense bazı şeylerin farkına vardım. Kadın olmanın bu kadar çok hor görüldüğü bir evrenle 12 yaşında tanıştım hala da yaralarım kabuk bağlayamadı. Benim gibi nicesine de kurduğum yardım kuruluşlarından yardım ediyorum. Hala nice benim gibi küçük kız okumayı, yazmayı, meslek edinmeyi, dayak yememeyi , küçük yaşta evlendirilmemeyi, kadın olmanın kötü ve hor görülücek birşey olmadığı düşüncesini bekliyor. Hala ben olmak ister misin yoksa sen de yardım elini uzatmak için harekete mi geçtin?
-Halefya
Bir cevap yazın