Kapıyı çaldım o açtı, arkadan bir kadın sesi “Kim geldi hayatım ?”
Evet “Hayatım” benim mahvolan hayatımın üzerine kurulu bir hayattı yankılanan beynimde
Usulca gülümsedi dudaklarım
İçimde şiddetli bir deprem, enkazlardan duyulan acı seslerin uğultusu
Gülümsedi dudaklarım
“Çok oldu görüşmeyeli” dedim
Çok oldu görmeyeli
“Evet öyle, nasılsın?” dedi başı yerde “Gel içeri”
İçeri neresiydi sahi yıllardır yüreğimde kilitliydim, o yeni gülüşler yabancıydı bana
Girdim
“Bayan kim dedi? ” o sesin sahibi
“Eski bir dost” dedi, eskimeyen yüreğimin sesi
“Memnun oldum” dedi
“Memnun oldum” dedim bende
Yaşayamadıklarımı yaşayan kişi
Nede çok memnun olmuştumya sahi!
Oturduk, çay içtik boğazımdan akan bir zehirdi sanki
“Nasılsın” dedin, “İyim” dedim
İyi miydim sahi?
“Nasılsın” dedim görüşmeyeli
“Çok şükür”
“Oğlumuz 5 yaşında” dedin
Evet oğlunuz, kocaman bir burukluk daha eklendi o an hikâyeme
“Allah bağışlasın, iyi gördüm sizi” dedim
Çocuk koşarak geldi içeri, dolandı boynuma
Sen gibiydi sanki
Sanki beni özlemiştin
Nasıl sarıldım bir bilsen, nasıl içime çektim
Kokusu, yanakları aynı sen
Mutlu bir tabloydu hayatınız, hayallerimi süsleyen
İyi misin diye merak ederdim ya hep
İyimişsin öğrendim
Geç oldu yine uğrarım der gibi kalktım
Uğramak mı ne büyük ironi
Aynı yerde çakılı kalmışken neyin uğramasıydı bu
Sendeydim, sende kendi hayatında
“Hayatım” dedi o ses yine dönerek yüreğimin eskimeyen sesine
“Yine bekleriz eski dostunu”
Uğrarım der gibi baktım yüzüne
Kadın gitti sense kapıda bakıyorsun hâlâ gidişime
Seversin gidişlerimi bilirim
Gülümsedi dudaklarım
Oysa ne büyük ağladı içim
Yürüyordum ve sen hâlâ bakıyordun
Pişmandın belki
Belki özlemiş
Belkide kendinden çoktan vazgeçmiş
Olsun
Hep olsun derdin
Bir cevap yazın