Ben; o hangi köşede
Oturduğunu bilmeyen, bilemeyen
Numarası kırk, çipil gözlü hoppayım.
Adımı kırklara dahil, kırklardan hariç
Sen yaz öğretmenim…
“…” olsun adım mesela
Her kağıt gibi ben de mürekkep isterim…
Ihlamurun lifini
Duglasın portakalımsı yaprak kokusunu
Çam reçinesini
Kurt bağrının tomurcuklarını
Sedirlerin en yeşilini…
İşte, gönlümü daha bir alçaltan
Hikayeleri yazdır öğretmenim…
Divit divit okumaların olsun.
“Hişt Hişt”i oku mesela
O hikayeler hikayesini…
Gümrah otlardan, yazdan, güzden,
‘Mihaliki kuşundan’, ‘gökteki esmer lekelerden’
Nereden olursa olsun
Bir okuma, bir hikaye sesi gelsin de öğretmenim…
Gelmezse fena!
Ama ne olur, ne olur!
Çoktan çoktan seçtirme öğretmenim!
Hiçten de?
İçten seçtir…
Şıksızlığın, en şık;
Sabrın, en anlamlı “okumam” olsun,
Tecrüben, öğretmenler öğretmeni…
Hissesi uzun kıssalar aynasını aç öğretmenim:
“Masal Masal İçinde”
Mürekkep gezilerle doldur…
Hatalarımızla barıştır bizi.
Şapkacı, Demirci, Kör Adam,
Müezzin ve kuyumcudan…
Derslerini almışlardan dersini alan
Padişahı anlat öğretmenim;
Yani bize şah olan kalemi…
Anlama gelen uysal cümleler kur öğretmenim:
“Öğrettiklerimle ben de öğreniyorum.” eşittir tevazu,
“Size güveniyorum tomurcuklarım.” eşittir özgüven,
“Kendi sözünüzü kurmaktır en mühimi.” eşittir ışıklı ufuklar…
Bir cümlen bir hayat olsun öğretmenim…
x, y, z, kromozom, ezber, kaç tarihinde,
Plato, üçgen, kurallar, maddeleyiniz ve saire
Bilgi, ezber, bilgi, ezber, bilgi, ezber, bilgiden
Önce
On dakika kitap oku, beni oku yani
En başa koy okumayı öğretmenim…
Üçgeni çözecek, platoyu maddeleyecek, x’i anlamlandıracak olan
Ben,
Yoruma, dinlemeye, okumaya muhtaç…
Ezberi boz bir de öğretmenim…
Galip Dede’yi, Yunus’u, Akif’i, Atatürk’ü
Tanıyorum tanımasına da…
“Zatıma hoşça nasıl bakacağım?” öğretmenim!
“Kendimi bilmezsem bu nice okumaktır.” öğretmenim!
Kendimi nasıl bileceğim öğretmenim?
“Mesaime son süratini nasıl vereceğim?” öğretmenim!
“İhtiyacım olan şeyin yalnızca çalışmak olduğunu”
Öğrenebilecek miyim öğretmenim?
Aziz bir şair,
“Hayal ettiği müddetçe yaşar insan.”;
Ressam bir şair,
“İnsanları sevdikçe yaşar insan.”
Der öğretmenim…
Sevdim ama sevemedim öğretmenim!
Kırk dakikalara dahil
Kırk dakikalardan hariç
Derslerimiz olsun öğretmenim…
Bir haritası, bayrağı olsun
Bir gülümsemesi
Bir hikayesi
Hepsi, içimizde bir okul olsun…
Adı vicdan, adı hoşgörü, adı çalışkanlık
Olan bir okul…
Öğretmenim!
Annem bana ne zaman
“Bugün okulda hangi soruyu sordun?”
Diyecek…
Yoksa
Adım;
Sevgiyle büyüyen,
Saygıyla gelişen,
Bilgiyle yükselen,
Okumayla mürekkeplenen
Bir “Hokka” olunca mı öğretmenim?..
Bir cevap yazın