Cemal Safiye
Kahvenin en köpüklü hüznü arasında
Gözükmüyorsun bardağın oylumunda
Pencerenden gülmüyor dudakların
İmkânsız, yorulmadan seni görmek
Zamanın çizgisinde ben kalbine
Çok mu zor geldim?
Vadinin sarp yalnızlıkları da olmasa
İmkânsız, ellerini ellerime bağlamam
Pırlantanın ışıltısı yüzünden
Sönen bir şeydi gözlerim gözlerinden
Ne olurdu sanki görseydi gözlerin
İmkânsız, beni görmen ışıltılar arasında
Kanarsa parmağını dikenler
Uyuyamam o gülü doldurmadan
‘Değil parmağına saçının teline kıyamam’
İmkânsız, seni incetmem güller olmasa
Yalvarırım gül bana,gülüşünü ayır
Sarıl tüm benliğinle
Saçlarını savur ruhuma
İmkânsız hayal de olsa çıkıp gelmelerin
Böylesi de güzel…
–
Bir cevap yazın