İnce Çizgiler – Sabriye Tüzüner

Bir kırık ayna elimde, yarım kalmış masalların ağırlığı

Ne tarafa çevirsen de bir türlü örtüşmeyen donuk suratlar

İfadesi yarım, eksik, kusurlu cümleler

Tanıdık bir ses geliyor epeyce uzaklardan ancak pek yakın

Dün gibi hatırda saklı duruyor notalarının tınısı

.

Çiçek desenli mor bir perde asılı, kokusu mis gibi reyhan

Çekiliyor yollardan geçemeyen mazinin tam orta yerine

İpince, rüzgâr alan, cereyan yaptıran

Yollar da geliyor büsbütün ardında ayak sesleriyle

Takip ediyor anın içindeki anlarımı, tüm ince çizgileriyle

.

Seyahat defterim dolup taşıyor, kucak açan şehirlerle caddeleriyle

Zaman makinesi yollar, sesleri birbirine karışıp düğüm olan insanlarla

Hiç tanımadığım, belki göremeyeceğim bir daha

Uzayıp kısalıyor şeritler, gittikçe değişip dönüşüyor

Duygularım da yollara uyup hız alıyor, zamanın keskin pençesinde

.

Terazilerin dengeleri bozuluyor konuşan harflerin harpleriyle

Ne yana gideceğini şaşıran bir yığın his, kırık bir kanepede

Koşmaktan soluksuz kalan zaman, sessiz mevsimlerle birlikte

Sabah, nöbetini geceye devrederken ansızın kış nöbette

Pamuktan bir düş umudu yağıyor sevdalar ülkesinden yorgun benizlere.