Dişlilerden bir dünya, yalnız meta’ya döner
Şehrin karanlık yüzü pudrayla ay’a döner
Yeşil bileklerini kendi kesen ahali
Betonarme kafeste gerilmiş yay’a döner
Hazzı koklayan yerli, bulur efendisini
En kör çukurda bile yüzü paraya döner
Suyun içinden geçen yıkanmayan akşamlar
Yasemin rüyasında kuru buğdaya döner
Kıymetli evrakları istifleyen pelikan
Dışı şerbet akıtan, içi küf çay’a döner
Dümeni tutan elin, her sözü berceste mi?
Çarkçıbaşı düşerse gemi karaya döner
Venüs’e ıslık çalan ısırır dudağını
Güzel olan her nesne müzmin yaraya döner
Karınca kulağına doluşan keman sesi
Bilmeyen üzengide kübik koma’ya döner
Yavruağzı bir kabuk şirin göstermez çölü
Akbaba nezaketi kentte vahaya döner
Neye değerse değsin modern zaman seyyahı
Göçtüğü ücralardan er geç yuvaya döner
Karbon dizilimini önceleyen bezgici
Senin imlana uyan, elmas mısraya döner
Bir cevap yazın