önce kendime batırıyorum hayatı ,
çuvaldızı
iğneyi başkalarına
ahhh! kıyamam yaaa
onu da kendime batırayım ahaaa.
bu aralar bişey oldu bana;
-modum değişti
-huyum değişti
-suyum değişti.
suyu çok az içiyorum hatta.
üşeniyorum kalkıp almaya.
karar verdim zaten; bir koli bardak su alıp koyacam yatağımın baş ucuna.
”bir bardak su ver bana ”diyebileceğim biri yok zira,
gece susayınca
ve
olmasını isteyende hâlâ,susuzluk çekiliyor da
keyifsizlik çekilmiyor bu ara.
boyun tutulması oldu aşağıya bakmaktan, en çokta PC de yazarken,
şikayetçi miyiz, evet ama,
akıl tutulması yaşamıyoruz hiç olmazsa
bedenimizde cuk, oturmuş aklımıza
dur kız, kendini nazarlama.
bir kez oldum ama.
sarardı önce dünya, sonra kurudu yaprakları ruhumun
hazan gelmeden döktü taç yapraklarını.
açamadı çiçekleri bir daha ömrümün
Küçük notlar bırakmak istiyorsam şimdilerde, sana.
yazdıklarımın arasında…
yazamam ben, modum yoksa, kaçtıysa
Susarım öyle; saatlerce ,günlerce, haftalarca…
çıt çıkmaz dışımdan,içimle cebelleşirken ben.
düşünürüm sonra bu hayat ”evlilik üzerine kurulmadı ya ”
dost olmak lazım önce , sonra ve hep daima.
Kalemim acaip ring yapıyor bu ara
Karşılıklı içemediğimiz bir bardak çayın etrafında…
bu sabahki yazımı sana yazdım diyemiyorum ama
bilmiyorum ki adını.
sen kim olduğunu biliyorsun, değil mi?
eğer biliyorsan,
sana yaşıyorum bu sabah ki hayatı.
Ayla Gürel
Bir cevap yazın