Pencerenin ağzında bir güvercin
Kanadında kederli bir akşam
İhtiyar bir yalnızlık
Konuşacaksın
Susacaksın
Diyor;
Çünkü biliyorsun
Nasıl severdi karanfil seni
Senin eşsiz doğuşunu
Kışa inat boy verişini
Nasıl bakardı bir bilsen
Bu garip
İnatçı kuşlar
Nasıl gözlerdi bir bilsen
Göğsümün üstünde süzülüşünü
Ve inanlar gitmedi
Daha yola düşmediler henüz.
İşte
Oradayız
İşte
Tam da ortasındayız
Zaman zaman duraksayan,
Zaman zaman dalgalanan bir hayatın.
Biz olmaktan vazgeçersek eğer
Ben de
Doğmayacaktır artık seninle
Çünkü biz;
Buradayız
Tam da o söylediğim yerindeyiz
Herkesin terk edip
Susup gittiği yerde
Çığlık olmaya durmuşuz bir kere
İmkânsız denen o hayatı
Bir karanfil gibi
Avuçlarına sunmaya inanmış
Birer neferiz biz.
Bir cevap yazın