Bir ağaç kovuğunda
tutkulu yalnızlığımız
korku tutuyor
kabuğu ören
ellerimizden
yağmurun gücü
toprağın kokusu
işleyemez dokularımıza
sözümüz
güvenimiz
inancımız
yoldaşlığa
yeryüzünde değil
gökyüzünde değil
zamana kök salan
bir ağaç kovuğunda
tutkunuz korkulara
oysa
kuşlar uçurmuştu tüm renklerini güne
Bir cevap yazın