Gecenin karanlığında çehreni gördüm.
Oysa karanlıkta bir şey gözükmez ki.
Zihnimin haylazca oynadığı bir oyunmuş meğer,
Çok üzüldüm.
Sen şimdi yoksun ki.
Sanki hiç olmamış gibi.
Sanki biz hiç sabahın altısında sevişmemiş gibiyiz.
Sanki biz yağmurun altında haylazca koşmamışız gibi.
Ama ben gördüm.
Karanlığın içinden gördüm seni, hem de hiç görmemişim gibi.
Gözlerim zihnimle kavga ederken,
Ben biliyorum, gördüm seni.
Ah!
Bak, kokunda geliyor şimdi ta uzaklardan.
Ama sen yoksun ki.
Bu koku da nereden çıktı şimdi?
Kalbimin derinliklerinden bir ses yol gösterdi bana,
-Özlemişsiniz birbirinizi!
Kalbimin derinliklerindeki bu ses nerden biliyor seni?
Sen yoksun ki.
Yok olanı nerden biliyor bu ses?
Aklımı yitirmek üzereyim.
Deliriyorum galiba.
Olmayanı görüyorum,
Gaipten bir ses yakalıyor beni,
Sen yoksun ama ben seni kokluyorum,
Yitiriyorum benliğimi.
Sensizlikten ben,
Deliriyorum..
Bir cevap yazın