Ay düşünce yüzüne,
Düşler sokağındayım.
Bir karınca telaşındayım.
Madenci kazmasında ellerim,
Cern deneyinde tutsak beynim.
Atlı karıncalarda,
Renk renk bebeklerle dönmekteyim.
Anayurdum bebekliğim,
Sıcak dokunuşlara,
Ay gülüşlere karışmış,
Ben dünyanın dönmesine değil,
Karıncaların telaşına benzemekteyim.
İlk düşmenin ardından,
Altmışımda hala,
Düşe kalka büyümekteyim.
Ve bu günde,
Kalmışsa geride,
Safça, masumiyetle gülmekteyim.
Ve çağrısına rüzgarın,
Çağrısına aç milyonların,
Düşünmeden,
Beklemeden,
Yüreğimi vermekteyim.
Kanayan yaraların ,
Kanlı koynunda,
Onlardan öğrenerek,
Yarına,
Hesapsız büyümekteyim.
13/7/2016 Kamber Değirmenci
Bir cevap yazın