Tek tek söner
ömrün lambaları
can verircesine titreşerek.
Tek tek geçilir
kilometre taşları.
‘an’lar ‘anı’ olur, anılar rüya…
Hesaplar boşa, hayaller suya…
Mağrur ve mavi
bir eski fotoğraftan,
kendine seslenir insan.
Duyuramaz.
Duyulamaz zira.
Tek tek söner ömrün lambaları.
Tek tek geçilir yıllar.
Unutulmazlar,
hatırlanmaz olur.
Sözler havaya,
mektuplar suya…
Bir eski hayattan,
kendine yalvarır insan.
Duyuramaz.
Duyulamaz zira.
28.07.2016
11.15
Bir cevap yazın