Bir varmış, bir yokmuş.
Zaman zaman içinde,
Kalbur saman içinde.
Deve tellal iken,
Horoz imam iken,
Manda berber iken,
Annem kaşıkta,
Babam beşikte iken…
Ben babamın beşiğini
Tıngır mıngır sallar iken,
Bir varmış, bir yokmuş. Ülkenin birinde Sarman adında bir kedi varmış.
Sarman bir gün bir fare görmüş. Fareyi epeyce kovalamış. Fare kapıdan
geçmiş. Sonra bir oyuktan… Bizim Sarmanda peşinde tabi… Tam fareyi
yakalayacağım derken kuyruğu oyuğa kısıvermiş. Çekmiş, çekiştirmiş.
Kıvranıp, debelenmiş. En sonunda kuyruğu kopmuş.
Acı içinde hızla evine giden Sarman, günlerce kuyruk acısıyla yatmış. Acı
geçince de kuyruksuz olmanın utancıyla evinden çıkmamış.
Bir gün karnı fena halde acıkmış. Karanlık basınca çöplüğe varmış. Tam
bir şeyler yiyecekmiş ki arkadaşları Sarmanı görüvermiş. Bakmışlar
Sarman kuyruksuz, basmışlar kahkahayı. Sonra da Sarmana Kuyruksuz
adını takmışlar.
Bu yaşananlar Sarmanı epey üzmüş. Artık arkadaşlarıyla oynamıyor,
evinden dahi çıkamıyormuş.
Yine böyle bir günde karnı acıkan Sarman soluğu çöplükte almış. Tesadüf
bu ya çöp tenekesinin önünde tıpkı kendi gibi kuyruksuz bir köpek
durmuyor mu?
Sarman, köpeğe yaklaşarak:
“Şey! Köpek kardeş, kusuruma bakma. Sen de mi kuyruksuzsun?” Diye
sormuş.
Kediye şöyle bir göz ucuyla süzen köpek:
“Evet, kedicik ben de senin gibi kuyruksuzum. Yıllar evvel bir koyun
sürüsüne çobanlık ederdim. Bir gün sürüye kurtlar saldırdı. Ben de
koyunları kurtarayım derken kuyruğumdan oldum. Ya seninki nasıl oldu?”
Diye sormuş.
Bizim Sarman bakmış köpek iyi niyetli, başlamış kuyruksuz kalışının
hikâyesini anlatmaya.
O anlatmış, köpek dinlemiş.
Sonunda köpek:
“Bak kedicik, kaza herkesin başına gelebilir. Önemli olan bu durumla
yüzleşip, hayatının geri kalanında utanmadan yaşayabilmek… Şimdi
cesaretini toplayıp, arkadaşlarının arasına karışma zamanı. Bak bana,
ben de yıllardır kuyruksuzum. Bu duruma ben de arkadaşlarım da çoktan
kabul etti. Hadi bakalım sıra sende…” Demiş ve kediyle vedalaşmış.
Sarman o günden sonra köpeğin dediklerini uygulamış. Gerçekten de bir
müddet sonra arkadaşları onunla alay etmeyi bırakıp, yaptıklarının yanlış
olduğunu anlamışlar.
Sarman ermiş muradına. Biz çıkalım Kaf Dağına…
Bir cevap yazın