Sessiz düşüncelerin arasında bir vızıltı,
Uykulu gözlerde gizli bir hüzün yatıyor.
Kalemin neden süzüldüğünü sormam,
Okuyanın ruhunda ne bulduğunu anlamam.
Son şairin adımları demir yollarında yankılanır,
Kalplerdeki ortak hayaller ve çıkarlarla dolanır.
Her saat, hayatın ritmiyle daha da meşgul,
Aydınlanma ışığında kaybolan umutlarla dolu.
Coşkulu özgürlüğün Hellas’ta yeniden doğuşu,
Halkların birliği, başkentlerin yükselişi.
Bilim çiçek açarken, ticaretin gösterişi altında,
Lirin sesi, ilham perilerinin cennetinde kaybolmuş.
Kışın parıltısı altında, insan sert ve solgun,
Ancak Omir’in yeşil anavatanında, hayat bulun.
Parnassus çiçek açıyor, Kastalsky suyu akıyor,
Doğanın gücüyle, şair yürüyor ve şarkı söylüyor.
Atilla Ersan Şahibrahimvelioğlu
Bir cevap yazın