İnce bir duman sızar göğsümden,,
Yarına beş kala hep umutlar.
Sesine yıldığım bedenler, umuduma ortak arar.
Sonra bir kapı çalar ansızın,
Gecenin yarısı, sonsuzluğuma, bir de acının bağırtısını katar.
Şaşırmış yürekler, bir arpa boyu yoldan eder.
Mevsim baharmış, ne fark eder?
Gecenin günü,
Günün karanlığı,
Gizli bahçelerde, ruhumda ezileni, asitlenmiş bahara katık eder.
Bir damla ezgi konar, gökyüzüne yapışmış gözlerime;
Mavisini kuyulardan çaldığım bedene kanat çırpar.
Ya sonra?.
Mevsim bahardır.
Ve
Kaldırımın orta yerinde bayraklanmış bedenimle çağırırım;
Uçsuz bucaksız, yere göğe sığdıramadığım,
Milyonların umudu,
Özgür manifestolarımı.
Şarkısız bir beyazlık sarar ruhumu.
Göğün unuttuğu, bulut kırpar suçsuzlumu.
(Evimden Notlar…..)
OLCA ŞEŞEOĞULLARI
Bir cevap yazın