Bu gece
Bir mezarlık alkış tuttu,
İçimizden biri dirildi diye.
Kırlangıçlar bozdu insan yuvalarını,
Dağıttılar
Kanatlarında biriken uykularını.
Tüysüz , çıplak insan yavrularını
Gördüm !
Ezerken atların demir ayakları.
Ağırlığının kırk katınca ,
Düşler gören karınca
Işıklı bir lunaparkta
Gülümsetti çocukları.
Güzel kızlar dirildi bir bir,
El falına bakılmıyor diye ölülerin.
Defteri solundan verilenler,
Sevindi bir kalpleri olduğu için.
Bu gece,
Bir mezarlık zikre durdu.
Çekip son yaprağı hayat sadağından,
Bilge serviyi tavaf etti rüzgar.
Hayret !
Yakınmış dedik bir ağızdan,
Tam da şah damarından.
Koptu bu saatte hakikat tesbihi,
Okundu karanlığa hayatın tefsiri.
Tüm kazanlardaki kurşunlar
Döküldü güvercin başlarına.
Bir yazar boncuğu koydum
Kendi mezar taşıma
Ayşe Yazıcı Yavuz
Trabzon
Bir cevap yazın