İnsanın ölmeye bile üşeneceği bir saatte
Gözlerim gölgelerde.
Sözlüğe girmemiş duygular
Fink atıyor gergef zihnimde.
Dalgalar çekiliyor birden
Ve çıplak hafızam kalıyor geriye.
Zaman kara fırçasını sürüyor yüzüme
Ve sertçe çekiyor kapıyı arkasından.
Çarpılan kapının eşiğinde kalıyorum.
Bir ateş yakıyorum sonra.
Kavak dalıyla karıştırıyorum ateşi.
Isınan ellerimde bir karıncalanma.
Karıncalar yol yapıyor ceplerime.
Ceplerimde mika misketler.
Yüzümde ilk defa bir gülümseme.
Bir ıslık duyuyorum aniden.
İrkilip kalkıyorum çıplak zeminden.
Toprağa düşmüş dutların
Kokusu geliyor burnuma.
Gözlerimi kısıyorum sıkıca.
Rüzgâr yüzümden akıyor ellerime.
Ellerimde misketler.
Bir cevap yazın