(yokluğunun 90. gününde anneme)
Gölgelerin eksilmiş sokaklardan
Birbirine dolaşan adımların tez,
kaybolmuş
Çatılardan sarkan buzlar erirken damla damla
Sesin uzaklaştı
kulaklarımın hafızasından
Bir kış, geçiverdi yokluğunda
Bahar güneşi, ısıtamadı içimi bu sefer,
Sümbüller, sen varken daha lila kokardı,
Kardelenler, daha beyaz açardı…
Renkler soldu
gözümün hafızasında.
En son ne zaman sarılmıştık birbirimize?
Ne zaman tutuşmuştu ellerimiz?
Dokunuşun
sızlaya sızlaya yok oldu
tenimin hafızasında…
Bir tek kokun kaldı yadigâr
Burnumun direğini sızlata sızlata
duran hafızamda…
8 Nisan 2019/Turgutreis
Funda SARAÇ
Bir cevap yazın