Karanlıkta
Yalnız uçan kuşlar
En büyük oyunun saklambaç olduğunu bilmeden
Oynayan çocuklar
Ve esen sonsuz rüzgar
Bizi her yerde kovalar
Kaçamak bakışlarda anlatılmak istenen sorunlu hisler arasında kaybolmak
Küçük kesikler
Beklentiler
Tatlı tatlı acırlar
Ansızın tepemize binen binbir türlü ses var
Anlatılmaktan eskimiş kadim hatıralar
Çeşitli hayat dersleri
Ve ellerimizi ısıtıp
Odunlarımızı yakan sobalar
Kavrulurken yalnızlığında
Kulaklarımızı tırmalayan ağlamaklı kadınlar
Sıcak vücutlar
Anlamını bilmeden kurulmuş binbir cümle var
Sizin olmaktan çıkmış
Bir başkasının sahiplendiği hayatlar ve hayaller
Artık eskisi gibi olamaz hiçbir şey
Eskisi gibi kalamaz yağmurlar
Yeşile düşmeyen her damla harcanırken soğuk beton evlerde
İçinde küçük çocuklar
Acımasız dünyaya hapsolmuşlar
Öyle ki insan
Sonsuz döngünün içinde
Dik durmaya çalışırken
En sağlam zemin bile
Eriyip kayar
Sevilmeyen birinin kahkahasından anlaşılmalı
Kimseyi bağlamaz bu düşünceler
Ve kimse umursamaz
Gözlerinizin içine baktığında her ne gördüyse
Korkar insan insan olmaktan
Alternatif insanlar yaratırlar
Körler sağırlar ve dilsizler
Eylemsizler
Suskunlar
Çünkü hepsi korkaklar
Benim senin kadar olmasa da onlar da çok korkarlar
Çelimsiz aciz ve yetimse bir o kadar değersiz
Çalınıp işlenmiş
Düşünmeden atılmış oltalar
Düşünmeden takılan balıklar
Bir cevap yazın