Sonbahar da kalmış dualar,
Umutlar üstünde bombalar,
Yalnız ölüm selam verir,
Kalbindeki tüm korkular!
Nerde bu mavi bulutlar ?
Gölgesinde dinlendiğim ağaçlar,
Bana söylenen hikaye, şarkılar.
Saçlarımı hafifçe okşayan rüzgar.
Ne güzeldiniz caddeler, sokaklar!
Bahçelerden sarkan meyveli ağaçlar,
Saklambaç oynayan çocuklar.
Öten rengarenk kuşlar..
Bir yanımdı cennet , şimdi de cehennem
Duvar diplerine bırakılmış cesetler
Artık uçmaz olmuş küçük kelebekler
Bir fısıltıya kaçar olmuş fareler
Sessizce , esersin; ey rüzgar!
Maziye kalan o güzel yaşantılardan,
Göğsümde saplanmış kurşunlar
Hiç görmediğim bu kadar akan kan
Ey sessiz rüzgar, tekrardan uç Anadolu’ya
Bir öpücük kondurt annemin yanaklarına !
Benden aldığın kokuyu koklatma ; ağlamasın !
Ve beni mutlu olarak yaşıyor diye fısılda kulağına !
Güle güle ey dost olmuş rüzgar !
Yaşamımdaki en son bahar.
Ruhumu da uçurt beyaz bulutlarına;
Kıpkızıl güneşin yakınlarına…
“Ölen masum insanlara armağan ediyorum”
Bir cevap yazın