İlk defa alnımda hissettim
Soğuk bir namlunun kararlılığını
İşte o zaman öleceğimi anladım
Hiç direnmedim ölüme
Titrek parmaklarım serbest kalırken
Sustu şehir, durdu zaman
Bilinç benden kopup giderken
Ben ağır ağır öldüm
Belki önce inanmadı babam
İnanmak istemedi
Sonra görünce ruhsuz bedenimi
O zaman el mecbur
Kabul etmek zorunda kaldı
Belki annem bir daha hiç eskisi gibi
Gülmedi, gülemedi
Ne zaman benim yaşlarımda bir delikanlı görse
Aklına ilk göz ağrısı geldi
Kardeşlerim
Onlarla ilişkim biraz acayipti
Ama gittiğime üzülmüşlerdir eminim
Eminim ilk günler alışkanlıktan
Eve alışveriş yaparken babam
5 tane çikolata almıştır
Eve geldiğinde fark etmiştir
Benim evi terk ettiğimi
Dostlarımın da eli ilk zamanlar
Telefon rehberinde ismimin üzerine
Tam değdiği sırada
Akıllarına gelmiştir
Ölümüm
Artık bedenim geldiği yere
Doğanın cömert sofrasına dönüyor
Yaşamak buymuş demek
Şanslıyım
Bazıları hiç yaşamadı
Şanslıyım
Ölmeden evvel
Öldüğüm için
Süleyman Ethem ERDOĞAN
Bir cevap yazın