Geziyorum ömrümün sahilinde,
Sıcak kumsal yaralarım,
Basıp basıp geçiyorum.
Her adımda yanarak,
Yine yeniden,
Bulduğum çakıl taşlarına seviniyorum.
Ki aşklarım;
Bir süre sonra atıyorum denize,
Sektirip.
Kalmıyor farkı diğerlerinden,
Dalgalar köpürüyor hırçın,
Vurduğu yerden bir avuç kum alıyor.
Ki öfkemdir;
Yaralarımdan avuçluyor yine,
Yakamoz oluyor sonra,
Umutlarımın adı,
Mehtabın eşliğinde,
Parıldıyor.
Ki yüreğimdir;
Mehtap ve güneş,
Umut ortaklığında.
Ömrümün sahilinde,
Kaç bin yara daha,
Adımlarım.
Köpürürüm kaç öfke,
Kaç mehtap kaç güneş,
Yakamozları yakar,
Parıldar umutlar,
Her yeşillenen umutta,
Taşlar toplanır yine,
En çakılından,
Ve sektirilip denize,
Gider aşklar en derine,
En maviye yol alır,
Ömrümün sahilinde.
Bir cevap yazın