Ertelenen bir intihardı yaşamınız
Bir kitabın hep aynı sayfasında oyalanmanız
Sözcükler bitmez uzardı
Bağdaş kurmuş kalırdınız
Gülüşünüzdeki solgun karanfil gibi
Bir yıldızın dünyaya bakan kıyısıydınız
Gözlerinizle diyorum ölü ve anlamsız
Dipsiz bir kuyudan dünyaya bakardınız
Ağaçların düşlerinizle ıslandığı gecelerde
Bir sokak lambası kadar yapayalnız
Yanımızdan geçtiniz aklımızda duraksadınız
Kuşlara özeniyordu ayaklarınız
Sanırım içinizde bir şeyler seyreldi
Her adımda birkaç yıl döküldünüz
En son bir çocuk kaldı sizden geriye
Büyürken gömdüğünüz
Bir cevap yazın