ÖYKÜ 673
Kerem mi, Kerim mi? – Yüksel Akkuzugil
Kerem’in ismi, sözlük anlamı olarak “büyüklük, ululuk” demekti. Kerem’in babası oğluna bu ismi koyarken kendisi gibi bir işadamına ve köklü bir ailenin veliahtına da bu isim yakışır diye düşünmüştü. Kerem, gerçekten çok tatlı bir çocuktu. Kirpikleri göz alıcı derecede uzun ve kahverengi gözleri eskilerin çok etkileyici anlamında kullandığı sıpa gözleri gibi iriydi. Uzun boyu ve […]
Agnostis 3 – Ece Kuru
Otobüsün hareketlenmesi ile başı dönmüştü bile. Düşündükçe inanamıyordu. Ne hızlıydı, korkmuş gözüktü. Oysaki adam bildiği sahillerde dolaşıyor gibiydi. Yüzünde sıradan bir duruş vardı. Ne korkmuş duruyordu ne de şaşkın. Havanın rengi çok güzeldi. Bu kızıllığın hiç bitmemesini umdu. Belki yolda bir kumsalda dururuz diye düşündü. Belki yüzerim, yüzdükten sonra kumsalda dinlenirim ve hava hala […]
Ninemin Sandığı – Gülizar Tamer
Epey uğraştırdım, hazırlamaları zaman aldı; kuşların cıvıltılarını, bulutların çizdiği resimleri, gölgemde dinlenenleri hatırlıyorum. Kurumaya bırakıldığımda hatıralarım içimi acıtırdı, damarlarımda ki su çekildikçe sızılarım azaldı. İsmim değişmemişti ama görevim değişmek üzereydi. Yontuldum, kesildim, çivilendim, parlatıldım. Ustamın oflamaları, terlemeleri gittikçe azaldı. Bana baktığında gözleri ışıldar, ellerini ovuşturur oldu ismimin yanına sandık ilave edildi. Yeni görevime hazırdım. Alımlıydım […]
Aşk Çikolata ise Araya Fıstıklar Girebilir – Cemile Kurtaş
Şehre akşam inmeye başlayınca değişmeyen tek şey, caddelerin kendine has telaşı olsa gerek. Kim ne derse desin, ben bu sağa sola koşuşturan kalabalığın telaşını seviyorum. Bu sesler insana güven veriyor. Sırf bu yüzden işten, eve dönerken yolumu uzatıyorum. Bir de oldum olası ıssız, sessiz, sokaklardan ürküyorum. Bazen evime iki sokak kala etrafımı dalga dalga saran […]
Benim Günüm – Fikret Ülgen İrdelmen
Doğduğum günden beri bugüne hazırlanıyorum. Sonunda almış olduğum tüm eğitimleri değerlendirme fırsatım doğdu teşkilat için. Nasılda aklıma geldi şimdi ilk gün evden kaçmam. Sabahtan Sabri (Kod İsmi tabii ki) ile penceremin altına eski yatakları koymuştuk. Babam eve geldiğinde o yataklardan bahsedip kim bıraktı ise Allah cezalarını versin demişti. Gece atlamamı bekleyen Sabri ile yaptığımız planda […]
Yüklük – Raziye Demiralay Celep
Akıp gidiyor günler siyah beyaz resimler hırçınlığında… Yılmaz Odabaşı Eski evimizin üst katında, annemlerin odasında kocaman kapakları olan, renginin camgöbeği olduğunu sonradan öğrendiğim, duvara gömülmüş, yer yer sırları dökülmüş yeşilimsi bir dolap vardı. Annem oraya ‘’yüklük’’ derdi. Evimize her yatılı misafir geldiğinde, yüklüğün kapı kadar büyük, ahşap kapakları gıcırdayarak açılır, içinden; döşek, yorgan, yastık, çarşaf […]
Hepsi Bu – Ayşe Saban Topuz
Aylardır evdeydi. Gecesi gündüzüne karışmıştı. Yine karga bokunu yemeden uyandı: Tedirgin. Kursağı kalkmış. Sağına döndü, olmadı. Soluna döndü, olmadı. Başını yastığa gömdü. Yok! Olmadı. Kalktı, kurtuldu. Banyoya gitti, yüzüne su çarptı. Ne kadar yorgundu: şiş gözaltları… yastık izi olmuş yanakları… alnı… elektriklenmiş saçları… Şaftın kaymış senin, dedi. Şaftın kaymış. Daha kaç saat oldu ki yatalı. […]
Can Cana – Berrin Yelkenbiçer
Beni duyuyor ya da görüyor musun bilmiyorum. Bu duymaların görmelerin ne zaman başladığı konusunda hiçbir fikrim yok. Sağımda solumda konuşulduğu oldu ama sözcükler hep havada asılı kalmış da bana ulaşmamış demek. İlgilenmediğimden olsa gerek. “Bir gün olur belki” fikri aklımın bir yerlerinde vardı tabii. Öyle büyütülüyoruz. Küçük bir kız çocuğuyken bile annenden duyduğun öfkeli bir […]
Salçalı Ekmek – Cemil Şen
Traktör görevini yerine getirip dinlenmeye çekilirken, çalışma sırası bizdeydi. Gece karanlık olduğu için lüks dediğimiz piknik tüpüne takılan seyyar lambayı takıp köfünün üzerine koyduk. Gecenin üçü her yer kapkaranlık ve aklımızda tek soru saat ne zaman onbir buçuk olacak? Uykunun en tatlı yerinde sıcacık yatağını bırakıp gelmişsindir ve lüksün ışığı gece lambası gibi çağırır seni […]
Gördüğüm Yerde Utanacağım – Muhittin Şimşek
Son zamanlarda ara ara evine kapanan, yalnızlığı seven ve yalnızlığını paylaşmayan insanlara hemen asosyal etiketi vurup geçiyorlar. Toplumumuzun en güçlü!!! özelliklerinden biridir etiketlemek. Anında adı çıkar insanın, kimseler ‘‘Yaptın mı?’’ diye sormaz bile. En üzücü olan durumda, doğruyu söylediğiniz halde bile ‘’Bak bana söyleyebilirsin, benden çıkmaz, aramızda kalacak, kimseye demem.’’ gibi kalıp cümlelerle kalbinizin ortasına […]
Meşya – Alihan Demir
Ortalık adeta yanıyordu. Güneş tepeye dikilmiş ve altında ne varsa kavuruyordu. Bozkır yaşlı analarımızın yüzü gibi parçalanmıştı, kuraklıkta. Bu uçsuz bucaksız bozkır altınımsı rengiyle parlıyordu. Bu parlayan ve yanan görüntünün inadına ilerde tepenin ardında küçücük bir mavilik vardı. Bu küçücük bir göldü. Gitgide kuruyan bataklığa dönüşen bir göldü küçülen gölün derinliği azaldıkça kirleniyor ve kötü […]
Bir Çift Kumru – Yüksel Akkuzugil
Emirali doğma büyüme Üsküplü bir göçmen çocuğuydu. Ailesinin küçük oğluydu. Ağabeyleri gayet baskın karakterliydi. Emirali ise daha duygusal, içli, merhametli ve sevgi dolu bir çocuktu. Ailesinin tüm üyeleri gibi ticaretle uğraşıyordu. Ama, daha çok yorgan dikip, satmayı seviyordu. Bir ağabeyi din ilimleri tahsili yapmış ve devlet dairesinde çalışmaya başlamıştı. Bir diğeri ise toptan ticaret ile […]
Şanssızlık Şans Bazen – Dilek İşcen Akışık
Parka doğru sakin sakin yürüyordu. Piyango bileti çekmenin ne zararı vardı ki… Kırkına gelmişti bile. Çabucak geçivermişti zaman… Üzülmemek elde miydi, amorti bile düşmemişti kısmetine. Yine de hayal şatolarından vazgeçmedi hiç. Onları yıllardır şiirlerindeki imgelerle inşa ediyordu. Böyle bir görüşme eskiden olsa heyecan verebilirdi. Kendisindeki farkı görmek hem hoşuna gitti hem de gitmedi. Köşeyi […]
En Çok Okunanlar
Son Yorumlar