terlikleri balkondan attı
ışığı kapatırken korktu
kiyafetlerinin hepsini yakti
kendine yeni bir hayat yapti
tarlasını sulamaya gitti
tarlasının olmadigini fark etti
suya da amma zam geldi
o da hemen pencereyi sildi
coraplarini aradi
nereye koyduysa ordaydi
nere oldugunu unutmustu
evin icinde kaybolmustu
koridordaki cerceveye yolu sordu
bu evin yabancisiyim dedi
hayati buraya kadardi sondu
kendisinini üzmesini iyi bilirdi
çıkardı kalem kağit
etraftakileri not aldi
bayat ekmeklerin vızıltısı
basini agritti
hayaller parkinda
kendisine salincak yapti
birden rüyalara daldi
sabah onu annesi uyandirdi
okuluna gec kaldi
ogretmeni kizdi ona
arkadaslari dalga gecti
eve gitti
küçük çekmecesini açtı
en yakın dostunu aradi
onu ailesi olarak atadi
o da onu sirrindan bicakladi
kimseye guvenmedi bundan sonra
o ne bilirdi dunya boyle bir yerdi
eskisi gibi olamadi bir turlu ama
ona hayat yeniden sans verdi
sinifina gitti
yerine gecti
okul bitti
kucuk kiz geldi
gozlerinde kayboldu
kokusunda sarhoş oldu
ellerini tutmak istedi
ama yaşı çok gencti
evin duvarlarina bilmeceler yazdi
kimse onlari bilemedi
belki kucuk kiz onu anlardi
kalbine ev sahibi yapardi
pencereden disari bakti
yalanlar yürüyordu sokakta
geçit töreni vardı
ne de uzun bir kuyruktu bu
güzelce sildi fayansları
evinde vardi esyalari
belki azalirdi kayiplari
kucuk kiz olurdu yarinlari
buyuk acıları
saksiya ekti
kucuk sancilari
artik eksikti
hiperaktif bir yaşam içinde
durgun kalmasi fiziğe aykiriydi
belki bir koala biciminde
yoldan gecen bir aslana haykirirdi
Bir cevap yazın