Raku, ‘mutluluk, rahatlık, neşe, vs.’ anlamına gelen, Japonya’da doğan bir seramik pişirme yöntemidir. İnsanın acısıyla pişmesiyle doğru orantılıdır.
Seramik, hazırlık aşamasını tamamlayıp şekil aldıktan sonra pişip taş gibi olana kadar yüksek ısılı fırına bırakılır. Yeteri kadar pişip dokunulmaz hale geldiğinde uzun demir maşalarla acele etmeden fırından çıkarılır.
Seramiğin kendi ısısıyla, aleveler çıkarmak üzere yanabilen maddelerin üzerine konulur. Ortaya çıkan bu yeni alev seramiğin piştiği ısının altında olduğu için seramik, alevlerin içinde de olsa soğumaya başlar. Bu yeni alevle sırlar çıkar. Her seramikten çıkan sırlar birbirinden farklı renkler, desenler oluşturur.
Bu sebeple hiçbir seramiğin rengi ve desenleri bir olmaz. Hepsi farklıdır, yektir. Birebir aynısı yapılamaz. İşte insan da kendi acısıyla pişer başkasının acısıyla soğur. Bu yüzdendir ki her yaşanmışlıktan farklı bir sır çıkar ve varlığımızın rengi doğar.
Hepimiz aynı yerde farklı renklerdeyiz.
Bir cevap yazın