hani bir kan davasında
katil ile maktülün
aynı yazgıda yer değiştirmesi gibi
öyle bir zaman olur ki
yer değiştirir yalnızlık
yoksun ya
demlikte çay yaprağı
sıcak karanlık tutar…
ayrılığın karabasan aralığından
göklerin pagan yalnızlığına geçmek sevdiğim…
iç çeken kar tanelerinden
yoluma düşen çığa kadar
tuzu yâr
tespih kumuğu kâbuslar karşılar beni
boncuk boncuk…
bir anlamı olmalı onca engelin
atsız rençber külübelerinin bir kinayesi…
her gece sensiz
bize kin büyüten dalgalarından
bir Afrodit kusar deniz
gözlerindeki yalım
ateşin elinde kıvranması kasıklarının
ve kızgın kumlarına yanaşmak günahın
artık sadece yağmurun serin elleri çözebilir beni…
sen görmeyesin diye kaldıramıyorum yüzümü
kelamım sinince tenine
razı ol dillerimden
yangının sancısı dinmeden
n’olur razı ol gözlerimden…
Bir cevap yazın