Ruhumdan Gelen Sesler – tutmayanritim

Bir yol olabilirdi, sessiz çığlıkları susturmanın bir yolu olabilirdi.
Duymadınız..
İçimi bir görseniz kıyamet günü gibi
Ben içime kaç tane bebek gömdüm bilmediniz Yazamadım, anlatamadım, anlamadınız çünkü
Dokunamadınız kalbime dokundurtmadınızda
Evet ! İsyan ediyorum evet!
Hanginiz kendine hak gördü hanginize kim bu hakkı verdi de bu kadar rahat ezdiniz geçtiniz ?
Nasıl her seferinde yaftalayıp bırakabildiniz ?
Neden her seferinde bana beni sorgulattınız ?

Ne zaman böyle kıpırdasa kalbim ne zaman böyle çarpsa hep söküp atmak istedim kalbimi .
Ket vurursun diline gözüne
Ama yüreğine vuramazsın ya uslanmayan bir çocuk gibidir çünkü o.

Öyle saf şeyler hissettim ki; uyurken seni izlemek gibiydi öylesine masumdu öylesine hayaldi.
O kadar küçük şeyler istedim ki öylesine küçük şeylerle havalara uçtum ki yine küçücük bir çakıl taşı ile paramparça oldum kaç kere.
Her gece bir hayale sarılarak uyudum her gece farklı hayallere sarılarak uyudum bir fahişe gibi her gece farklı hayallerin koynundaydım.
Bazen öyle küstüm ki kendime; kendimin en büyük düşmanı yine ben oldum.
Öyle hakir gördüm ki kendimi öyle beğenmedim ki aynada gördüğümden nefret eder oldum.
Bazı zaman oldu kendime yine en çok ben acıdım.
En çok ben okşadım kendi başımı en çok ben kendi omzuma yatıp ağladım.
En çok ben sırtımı sıvazladım.
Yazdığımı yine ben okudum söylediğimi yine ben dinledim.
Kendimle dertleştim, tartıştım ama yine biz bize kaldık sonunda.
Ama hiçbir zaman yalnızlığımı sevmedim ısrarcı bir aşık gibi ben istemedikçe o daha da bana yapıştı ben onu ittikçe o daha da bana yaklaştı.
Kaç kere istemediğim halde benle yattı, bana sarılarak uyudu sıyıramadım onu ruhumdan kaç kere tecavüz etti ruhuma.
Hani herkes çocukluğuna dönmek ister ya, özlemle bahseder ya çocukluğundan
Biliyor musun ben hiç çocukluğuma dönmek istemedim; dönülmek istenecek bir çocukluğum olmadı çünkü. Çok yara aldım ben çocukken anlatamadım kimseye.

Sus… Suss…
Susturamadım, bu çığlıkları hiç susturamadım işte. Sen de duymaya dayanamadın herkes gibi kulaklarını kapattın. Silemedim çamurlu ayak izlerini içimden, kirlendim belki de…