İnsanlığın yaşantısı boyunca görülen sapsız ilişkilerinin boyutlarını ben üç temele dayandırıyorum: Kadın vücudunu, şekillendiren simgesel armut kavramına; gizli ve saklanması gereken ilişkiyi, ayakkabıya; yaşanılan duygu ve düşüncelerin yarattığı özgürlüğü; halıya benzetiyorum. Sapsız ilişkinin temelini; zayıf ve kısa kökleri andıran, aynı zamanda, sarımsı ya da yeşilimsi ifadesini ortaya çıkaran, orantısız vücudu şekillendiren simgesel armut kavramı; hayal gücünün sana sunduğu kalıntıların beslemesiyle ilişkiyi sonlandıran noktayı yaratıyor. Kendini beslediğin süre içerisinde diline gelen tat kaynağı tatlaşmaya başlarken bir an da ekşimsi bir havaya bürünüyor. İşte sapsız ilişkinin temelini yaratan, kafasız saatlerin işlediği nokta başlıyor. Bahsedilen hayal gücünün kalıntılarının altında aslında simgeleşen kadın vücudu yok oluyor. Akıldaki mantık ,olanı olduğu gibi kullanmanın yolunu çizmek istiyor. İstenilen boyut, sadece orantısız bir vücudu orantılı hale dönüştürme çabasında yatıyor. An ve an yaklaştığımız sapsız ilişkinin diğer temelinde ise gizli ilişkinin sende yarattığı heyecanla beraber, seni üzerinde taşıyan ve kutu içinde saklanan ayakkabı bulunuyor. Sürüklenen ilişkinin küçük adımlarını, üzerinde yürüdüğün büyüklüğü yaratan halının , minik parçaları meydana getiriyor. Saklanan ve sürgün edilen ilişkinin, özgürlüğü tatma hevesi içerisine girmesiyle üzerine ayakkabıyla basılmasıyla için için açılan halı ilmekleri ,özgürlüğün kokusunu yayıyor. Var olan halının parçaları birleştirilince, iple çekilen özgürlüğün sona eren noktası yakalanıyor. Yakalandığı noktadan itibaren sürgün edilen ilişki, anlamsız duyguların kayıplarını yaşıyor. Her kaybın sonucunda, rüzgarda uçuşan kadın vücudu, yolculuğun son durağına ulaştığında ,saflığını ve içsel anlamını yitiriyor.
Bir cevap yazın