Bu sabah uyandım.
Senelerdir bütün sabahlar aynıydı,
Çıktım evden karıştım insan içine.
Tüm konuşmaları, serzenişleri, dalgın, üzgün
boş ve yorgun bakışları, kucaklıyorum.
Her şey bulanık önüm arkam
sağ yanım sol yanım, ne yana dönsem
ağlamaklı insanlarım, üzgünüm.
Yaraları saracak çaput bulmak çok zor
Rezillik diz boyu, boyumuzu çoktan aştı sefalet
Yok yoksulluk, var varlık getirir
Biliyorum ki bir şeytan olmalı kötü denecek
ve de bir iyi, aş verip bedel isteyecek.
“Yaşamak direnmektir”
Her türlü açlığa, susuzluğa, sevdaya, sarhoşluğa
Öyle olsun diren bakalım daha ne kadar olabilecekse.
Üzgünlüğümdeki tedirginlik öfkeye dönüşüyor
Biniyorum adına şiir dediğim doru aygırın sırtına dört nala
Kovalıyorum gecenin becerdiği gündüzü
Yakalamak için dizelerle kamçılayıp şaha kaldırıyorum.
Gün bitti dönüyorum eve
Bir koşuşturmaca ilginç bir telaş herkeste
Aksine bende bir sakinlik tuhaf bir özgüven
Herkese anlamsız gelen
Uğur BAYRAM (23.09.2020)
Bir cevap yazın