Küçük duygularım ve umut
Şu vakitlerde o kadar uzaksınız ki hayata
Babasını kıskanan küçük kız çocukları gibi üzülürüz hatta
İnsanlara bakıyorum hiçte ferah değillerdi , bu berbattı
Bir kütüphaneye hapsoldu soluklarım
Buradayım işte diye bağırıyorum gizliden
Beni bırakın , kitapları ve umutlarımı da diyorum gizliye
Sonra fark ediyorum ki onlarsız yaşanmıyor böylece
Keşiş ya da bir papaz olsaydım
Danimarkalı ödlek bir memur maaşı yaşamım
Yahut bir bürokrasi adamı çılgınlığı gibi bir ölüm
Bu kadar yaşam yazgısı kurgusuyla , bu daha da berbat
Peki ya ne yapmalı insan!
Peki ya ne yapmamalı insan
Bunca hain düşüncenin cevabı nerede ulan ?
Bulma çabası içinde tükeniyor insan
Sonraları kitap okuyorum biraz biraz hep
Sonraları bırakın beni yokum ben arkadaş
Buraya kadar iyi gitmedik ulan arkadaş
Buradan sonrada iyi gitmeyiz arkadaş hep
30.07.2015 KAHRAMANMARAŞ
Bir cevap yazın