Nedense dönüp dolaşıp o sokağa çıkıyor adımlarım
unuttum nasıldı dokunuşu mayısın
sanki hep aynı telaş
–
gittikçe azalan günlere sözsüzlüğümüz
mümkünse iyi ol
herşey kötüye gidiyor
kara bir yangın pencere önlerinde
–
kimse kimseye dokunmuyor
sözler bile değmeden geçiyor menzili
güzel bir yer olabilirdi dünya
ama insan dediğin sahiden acımasız
kendi eliyle boğuyor suretini
ıslak kedi yavruları gibi düşüyoruz betona
birer birer – biner biner
sanki hep aynı sona yüzüyor Kharon’un kayıkları
gittikçe çekiliyor deniz
tükeniyor kıyı güngüne
–
nedense bugünlerde kötüye gidiyor sabahlar
ve akşamlar esrik yalnızlıklara büyüyor
kirli ölüm haberleri dolaşıyor gazetelerde
kimse dokunmuyor kimseye
Bir cevap yazın