Gündüz gecenin koynuna girdiği vakit,
Kıpırtısız küfürleri.
Yalnızlığıyla sevişgen suretini boğduğu sulara
“Aynam” diyor.
Derisi tuzlu ve soğuk palyaçom.
Ama bu gece
Vapurdan, yedi aynalı, eve uzanan yolu uzun.
O yol her gece tekrar tekrar uzun…
İçeriden kilitliyor küsuratsız cinayetlerinin ayartıcı sırlarını
Ve bize aşık
Yalnızlığı üzüm kokan palyaçom.
Sen seversen günahın ayin olur.
Sus ve otur!
Ateş ve açlık var kanında
Diğer efendiler gibi
Kırbacını saklarsın, rolün bu.
Seni bir gece daha öldürünce
Yeryüzünden bir tebessüm kayıp
Ve
Aşka ayıp oluyor
Düşüşün kaybın oluyor.
Düşüşün…
Düşüş…
Düşme palyaçom!
Öl.
Laf kalpazanı, seni kim seslendiriyor…
