Yorulduğum akşamüstlerinde
Dinlendirdi yalnız beni senin soluğun
Ve kucaklamalı yalnız senin kolların tüm coşkunluğuyla
Sevgilim, beni ne her gün yürüdüğüm binlerce metreler
Ne Şu şehrin bitmek bilmez uğultuları
Ya da üzerimize çöken şu kasvet
Beni ancak sensiz olan yalnızlığım yorar
Sensizliğe dahil olan tüm ayrılıklar
Ve adının geçtiği bir tümce, özenesi başka
Tenler başka, bu bakış o bakış değil başka
İşte yoruldum yine bir akşamüstünde
Ama dinlendirdi beni yalnız bir kadeh
Kucaklamadın sen koynundayım şimdi
sensizliğin ağır vuslatının
Bir cevap yazın