Saçları düştüğünde önüne cevizin; üzülmez.
Elbet bilir dirayetli geçmişinden
Gölgeli günlerinin ihtişamını
Her yıl meyve vereceğini de, bin bir bereketle.
Gönülden saklanmışsa diri yaprakları şiir defterine
Sonbahar hüznünü katacağını da bilir âşığın gözlerine
Ve her koklayışında maşukun şiirini yâr
Sevdasını tazeler pir-u pak bir minnetle
Sonra bin bir hüner katar o kocamış ceviz
Sevgilinin pişirdiği buğday ununa ve
Gölgesinde sevgiyle koşuşturan çocuklara
Ne çok savaş ve çokça katliam gördüğünden midir?
Hayatın mutlu yıllarında meyve vermesi
Ve küçük evin yamacında sabırlı bir bilgelikle
Sakınırcasına kollaması sevdiklerini
Özenle saklar hatıra niyetine gözyaşlarını
Anaların ve çocukların barış dilekleriyle
Dönenir çevresinde barış güvercinleri,
Ağızlarında zeytin dalları, hidayetle
İstanbul, 19 Ağustos 2013
Bedros Dağlıyan
Bir cevap yazın