Yastığımı kılıfıma uydurdum
Yalnız
Kalabalık
Tam tekmil bir orkestra ve karıncalar
Binlerce ritm kurdum renkleriyle
Kalbimi taşıdım önce gözlerinin yuvalarına
Ruhu mahcup ve sakin bir baharla
Seslerinden bahsetmiş miydim sana
Dualara amin diyen kanatlarla!
Aklı gıcırdatacak uzun bir hikâye izi
Kayda alırken taşlar arası sırrını
Ve dağılırken sır bohçası akan göz yaşı gülcesi
Işık ararken onlarla beraber
Kirpik ucumdaki tadı iliştirirken geçitlerine
Onlarla kaybettim yolumu
Doğduğumda kanatlarım vardı
Düşerken gördüm su cesedi
Karıncalanırken ayak parmaklarım
Kanımı çelen aşkın kanatları
Gece koşan atlara karıncalar göz yumuyor
Saklıyor bak duvarlar
Kararan camlar tütüyor
Yükleniyorlar ağızlarda can pençesi
Dağıtılan sıcağa yaslanmış gövdesiyle geliyor şiir
Kaldırdım taşları
Yolu mu buldum!
Yastığım kulaklarımda menekşelendi tam yamacında
Yağmurun gülümsemesi
F
Bir cevap yazın