Bana bu saatten sonra kim seslenecekti ki?
Hangi pembe kurdele bilecekti,
Bendeki esintiyle solduğunu?
Hangi neden döndüre bilecekti beni yolumdan?
Bir vukuat olsaydı diye yanacak içim şimdi.
Keşkelerle son buldu yine,
Sonların en korkuncuydu…
Bahsetmeyin artık yazların böylesinden.
Güçtür son demde kıskanması
Ve zordur böyle gecelerde şafağın ılık yelini beklemesi.
Ah bu gece ki ızdırapların en sızılı olanı.
Duygusuz zannım dinlesin beni, baksın yüzüme! Öksüz kalmış son fasılım.
…
Tek buğulu siyah ses dolandı
Koridorun soğuk zemininde.
Kimsesiz bir tenin mahreminde yankılandı sadece.
Görmedi kimse.
O,
Kimselerce lüzumsuz ve gülünesi bir günahkârdı.
Siyah ses alışkındı.
Çoğu gece bir hışımla çıkardı bu ahşap kapıdan
Fakat hiçbirisi bu kadar soğuk olmamıştı,
Böylesine sessizde…
Bir cevap yazın