Yorgundu yaşamın nefesi
Gözlerinde usanmışlığın izlerini taşırken,
Ölü bir ateşin ruhu yükseliyordu
Gölgeden,
Alevler siyaha bürünmüştü,
Ve azrail rodusuyla dolaşıyordu
Saygızıca
Birer birer sokak aralarını,
Ve son gül tanesi satılıyordu
Cadde üzerinde
İçinde acı yosun bağlamış
Hüzün ise taht kurmuştu çoktan,
Üç cellat yaklaştı
Üç zalim
Ellerinde mızraklı sayfalar ,
Aldılar son gül tanesini
Ve attılar kuyuların içinde
Kimseler görmesin ve yeniden filizlenmesin diye bir daha güller
Bir cevap yazın