Açtı mı yamacında pembe bahar dalları?
Kuşlar uçarken burçlarından denize
Ilık yellerle savruldu sevdanın saçları
Kaçak konuklarındık senin
Kale merdivenlerinden yukarıya tırmanan.
Kimse yokmuş ,yada yok saymış gibi
Heyecanlı.
Kavuşmaktı, bizim ki laftan uzak.
Gözlerimizin bebeğinde kurulan her düşte
Kanat çırpardı kuşlar vadilere.
Söyle bana Rumeli Hisarı ?
Hani nerde o gençlik hallerimiz?
Prangalamışlar kollarını , susturmuşlar seni ,
Vize yok burçlarına
Zincirleri dolamışlar her yanına
İklimsiz açan çiçeklerin küskün
Asma kilitli bir kapının
aralığından ürkerek
Bakıyorum da
Sekerek çıktığımız merdivenlere.
Kulağımda hala eski şarkılar
Sonrası hüzün,
Kaplamış örümcek ağları her yerini.
Artık yok neşemiz sevincimiz ,
Ne de yerde ayak izlerimiz.
Söz vermiştin sen bize.
Sahi sesimiz nerde Rumeli Hisarı?
Rüzgar boğuk boğuk çığlık atıyor denizden.
Kulelerinde yorgun kuşlar ağlamaklı.
Şu burcun kenarındaydı kahkahamız
Nerde hani?
Şimdi küskün geri dönmekteyim,
Yamacındaki patikadan,
Uzak bir ıslıkta saklı kaldı,
Sevdalı sesimiz
Sende kalmadı Rumeli Hisarı .
21.04.2015 İstanbul
Bir cevap yazın