Şunun şurasında kaldı bi’ ömür…
Yine de azımsama, beklemekle geçer mi,
Bir ömür?
Gece geç yat, sabah erkenden işe kalk.
Çalış karın tokluğuna,
Kendine vakit bile ayırama.
İntihar desen, umutla savaşır,
Yeterli değil zihnimin geçersiz düşüncesi.
Her seferinde bundan böyle,
Tanırım ihtiraslarıma hakk-ı sükut.
Ölümü düşlerim ama istemem bir an,
Dünya sistemi böyle, öldürmez; süründürür.
Ne bilirsin sen şiir yazmayı
Söyler mi bunu alnındaki yazı
Tutkudur bir aşk gibi şiir
Olur mu şiir tutkundan yazı
Ne kafiye ne düzen var
Gördüm şiirinde boşluk var
Görelim meydana at bir tane
Bir şiirim etmez sendeb bin tane
Senin sanatın benim için olur karalama,
Bırak elinden kalemi edebiyatı karalama.
Öğrenmek istersen otur karşıma aymaz softa.
Bu saatten sonra kalem verseler almaz korkak.
Çok beğendim şiirini tıpkı Ajdar gibi.
Bunu okuyunca tıynetin bile kaçar gidip.
Amacını çocukça kafiye sanarsın şiirin,
Şimdi diz çök eğil hemen bak karşında pîrin.
