Bir akşamlık yıpranmak kalmıştı elimizde
Eve ekmek götürme akşamı yine
Sen erguvani koltuğunda rahatsın
Suskun suskun havalanıyorken sigara dumanın
Ya birden deniz kıyısındaki banklar
Gitse başını alıp
Yalnız bıraksa nefes nefese kalmışları
Dizlerine kadar eğilip çaresizlik bağıranları
Bilmezsin o banklar hayat kadar gerçek
Yaşanmışlıklar kadar eski
Sevdaların kadar unutulmaya mahkum
Sığınma şimdi anlaşılmazlığa
Öyle bir kavrar ki isterse insan
Hayatı,yaşanmışlığı,sevdayı
Şimdi söylesen
kahramanlığın k sini bilmez ses tonunla
Neler geçti hayat boyu başından
Usul usul cevap beklesen her acımasızlığı tatmış gözlerden
Sonra anlamak gerek saygıdan
Bu sefer suskunluk elzemdir
Çünkü ne anlatmak çare
Ne de öyle içten susmak
Var olmak nefes almakta değil
Nefes aldırmakta saklı
Ama eğer kaçmışsa deniz kenarı bankları
Artık istediğin kadar susma zamanı.
Bir cevap yazın