”Sevmek ne uzun kelime. “.
.
Bir film’de görmüştü; insanlar birbirini gerçekten seviyordu. Ne ikna edici bir intihar biçimiydi; sevgiyle göz göze gelmek. Umulmadık bir gün olabilir bugün. Hadi bir çay söyleyin yağmurların kokusunda.
.
Şimdi açsam pencereyi de beklesem
Sen gelsen.
Olmaz ya hani geliversen
Hiçbir şey sormasan
Hiçbir şey söylemesen
Sussam… Sussan… Sussak…
.
Olan umudumuzla kalakalırız ortalıkta…
Bizim bu insanca üzgünlüğümüz
Dillere destan!
.
Oysa çok karanlık bir cümlede durmuş gibiydiler.
.
”Sabahlarımızı renklere boyayacak insanlara ihtiyaç var şu dünyada.” dedi. Çünkü; Kötülüklerin büsbütün egemen olduğu namussuz bir çağ bu. “Bizi her gün sabahtan akşama kadar kurşuna diziyorlar.
Güneş her sabah verilmiş bir söz gibi doğuyordu. Gerçek neydi biliyor musunuz: Her şey.
.
Adı Cemalettin Seber ama siz onu “Cemal Süreya” olarak tanırsınız. .
Doğum: 1931, Pülümür
Ölüm: 9 Ocak 1990, İstanbul.
.
Hiçbir semtte berberin olmadı, 1954-1980 yılları arasında, 26 yılda 28 ev değiştirdin; Leke kuşağı nasıl tanımaz.
.
Mesafeler.
Bir de sözler.
Biliyorsunuz
.
Hayat kısa kuşlar uçuyor.
.
”Üstü kalsın” diyeli 34 yıl oldu. Hayatı dünyaya bahşiş bırakanlar ölür mü hiç.?
Keşke yalnız bunun için sevseydik seni.
.
Bir cevap yazın