Bütün gece iki şiir arasında koştum durdum.Bir tren garında, rayların üzerinde hızla gelen trene çarptım.İyiyim ben, yolcular şaşkın, bir o kadar da yabancılar ..
Yabancılık iliklerimde zonkluyor, kendime, onlara, bunlara, eşyalara ve gökyüzüne el olmak.Tarçınlı kurabiye tarifine benzemiyor, not alsam da hep bir şeyler eksik kalıyor…
Sonra uyandım, terlemiş, titreyen, tarifsiz yaralarıma baktım..
Yaralarımdan öptüm beni bu sabah,
yaralandığım yerlerimden, beni ..
Duygu Özkan
Bir cevap yazın