Ozanlardan kalan bir sevinç yaşar bu tepede
Oldu mu ağacına uğrayan, başlar türküsüne
Ahenk yolunun üzerinde birer kapı yapraklar
Vurup telaşla, gökyüzüne kaçışır bütün kuşlar
Çiçekler rengârenk, rüzgârın yelesinde
Çağ açıp çağ kapatırlar tarihin dışında
Sessizlik ölülerin kanı, geçer toprağa
Göğe dayanır merdiven, ağacın gövdesinde
Kadim bir sesin köşeleridir böcekler
Ağırlığınca evrenin, şiir yayılır uzaklara
Bu düşün tabirinden yorgun düşer sözcükler
Gökyüzü koştukça kelebeklerin kanadında
Bir cevap yazın