Bir tarafımı hep uykusuz bıraktım.Tesadüften daha fazlasıydı sende gördüğüm şeyler..
Yavanlığını kaybetmiş,heyecanını kazanmış ,belki de hafifletilmiş bi ceza aldım kendime.Sevdim çünkü..
Aslında hiç sende olmamış birini kaybetmenin cinnetinde, yüzünü her gece katlayıp saklamak gibi.Diline satır satır işlediğini, kaleme dökemeyince anlarsın.Hissettiğini de kaybettiğini de..Bi sokak yıkık dökük, binaların arasında adım adım.Tutarlı ve bu kez nereye gittiğini bilir gibi.Ve sürekli kendimi tekrar ettiğim bu sevmelerim ,laf dinlemez bi çocuk gibi..O kaybolduğum parkları da yıktılar çoktan.Yani şimdi öpsende geçmez artık.Zaten biliyor musun ? Yaraların tek bildiği inkàrdır.Ta ki biri dokunana kadar.Ne olur sende dokun artık..
Ölü şiirlere bi duadır belki bu adamı sevişin ,belki de daha büyük bi kaçışın ön hazırlığı yapılmıştır sayfalarca.Şimdi nereden yazarsan yaz.Zaten farklı kimliklerde boğulacağız.Neresinden bakarsan bak.Bu kez iki insana delil olacak bu gönül.Yanarken dalları kalmayacak içinin.Gövdesine saklanamayacak kadar büyüyecek duyguların.Varsın olsun dediğin hiç birşey olmayacak bugün.Zaman zarflarından bi şiir mısrası kalacak geride.Ve bi kadın raflardan düşecek.Hem de bi şiir kitabından
Bir cevap yazın