benim gibi korkak birine
intihar edecek cesareti verdiği için
aşkına müteşekkirim Nida…
sayesinde bir hikayem oldu zaten
mühteva bağışladı kısacık ömrüme
ruhum ondan kazandı rızkını…
gem’inden boşalan kurdun elinden sen aldın beni
gücü bana yeten hayatın elinden sen…
içimdeki Godot’yu sen kovdun
sen sordun unutkan Tanrı’dan dualarımın hesabını
kayıp çocuğunu arayan annenin ahını
sen aldın gözlerimden…
korkularımla yüzüstü bırakmadığın için teşekkür ederim Nida
zira sensiz bir yönetmelikti yaşamak…
sanki ellerini tutmak için yaratılmıştı ellerim
ellerimi her tuttuğunda
Lazkiye’li o çocuğun
mülteci hüzünleri sızardı toprağın çatlağına
kekemeliğim susardı birden…
gözlerinden ve ellerinden
bir çete kuracağım Nida
gecede kendi başının çaresine bakanların yardımına koşan…
buzul çağları bitene dek
uzunca bir süre uyumalıyım sıcak toprağında
dizlerinin dibine ölmeye yatıyorum işte
gözlerimin önünde ölmeye yatıyor şehirlerim…
bağışladığın direngen umutlar için
çok teşekkür ederim Nida…
Bir cevap yazın