Sabah oldu
Yavru zar zor uyandı, dün baya eğlenmişiz Ada’da…
Bugün kutsal cuma bir gündüzümü kendimle ilgilenmeye, içime dönüp dinlenmeye ayırdım.
Kimsenin birşeyi olmayan Merve’ye. İnzivalar bu yüzden var. O kimlikleri geride bırakıp varlığınla anda hem hal oluyorsun.
Ben aldığım tüm sorumlulukları bilerek, seçerek aldığımdan pişman değilim.
Zaman zaman boğulmuş, bıkkın hissetmek benim hikayemde inanılmaz basit.
Şükür ki içim biliyor ne istediğini, neyi özlediğini. Her fırsatı yaratmak için çabalıyorum.
Bazen de olmayanı kabul ederek park ediyorum. Donma ve uyuşmaya dönüşmemesine, bastırıp, inkar etmemeye gayret ediyorum.
Sosyal medya benim için biraz da bu ise yarıyor.
Bunlar oluyor bazen ağlayarak günlügüme bazen de buraya yazıyorum.
Kadın, anne, terapist, bekar, tam yetkili tek kişi olmak boru değil. Ve bence baya da becerikli çıktım.
Şaşkınım, özgüvenli olsam da bu başka bir kapasite oldu…
Teşekkürler Hayat, bana hayal ettiğimden daha da anlamlı, zengin, bereketli, bir o kadar temel değerlerimi farkettiren deneyimler yaşattığın için,
bugün de manisfest etme günüm. Neyimi?
Pek yakında hep beraber görürüz.
Size de şahane bir gün olsun.
Bir cevap yazın