Çünkü bilinirden çıkar bilinmeyen
Yanımdaki kıza diyorum bırak o telefonu içimden
Git sahile bir öpücük bul kendine
Sevda aksın bacak arandan
Bütün yıldızlar imrensin sen denizde nasıl yürüyorsun öyle
Yani kuantum ve paralel zaman
Ve insan olmadan anlamı olmayan Tanrılar
Sokak ortasında vurulmuş gibisindir ay neden dolunaydır anlamazsan
Ve mekânsız olmayan zaman
Sana ölüm vakitlerinde bir hafiflik gönderir
Acının yüzüne karşı gülebilesin diye
Dalgalar diyorum sahile vururken güzel de ya geriye çekilince
Şimdi kedere direnmiş bir ömür var ellerimde
Hesapsızım, ayaktayım ve libidom yüksek
Çünkü insan asıl gökle deniz arası hissediyor rüzgârın alıklığını
Ve hayatın aslında serin bir şey olduğunu
O büyük ‘su yorumcuları’ derdi
‘bir mendil niye kanar’
Çünkü
‘Sümbül diye genzine bastırırsın akrebi’
Çünkü bilinmezden çıkar bilinen
Dediği gibi Tonyalı Balıkçı’nın ‘ölüler sahipsizdir’
Ama bana kalırsa ölümün asıl sahibidir insan
Ten Divane, 2015
Hüznün Kısa Tarihi, 2019
Bir cevap yazın